Przekaz sponsorski nie jest reklamą
10.12.2015
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 27 listopada 2015 r. nałożył na pięciu nadawców kary za naruszenie przepisów sponsorowania audycji i innych przekazów.
Przeprowadzona przez KRRiT analiza wskazań sponsorskich wyemitowanych w
programach TVN, TVN Style, TVN 24, Polsat, TVP 1, TV Puls i Kuchnia+ w dniach 10-16 grudnia 2014 r. i 5-11 stycznia 2015 r. w godz. 7:00 – 23:00 oraz ewidencji audycji sponsorowanych wykazała naruszenie art. 17 ustawy o radiofonii i telewizji oraz § 1 ust. 2 oraz § 2a ust. 1 Rozporządzenia KRRiT z 6 lipca 2000 r. w sprawie sponsorowania audycji i innych przekazów.
Wskazania sponsorskie będące przedmiotem decyzji o ukaraniu zawierały m.in. wartościujące wizualne i dźwiękowe określenia produktów i usług właściwe dla reklamy. Treści będące przedmiotem decyzji o ukaraniu zawierały też znaki towarowe innych podmiotów, nie będących sponsorami audycji oraz miały charakter reklamowy. Warstwa wizualna została skonstruowana według scenariusza właściwego dla reklamy, użyto również promocyjnych, wartościujących sformułowań. Doprowadziło to do sytuacji, w której zaciera się różnica między rodzajami przekazów, co mogło wprowadzać widza w błąd, co do charakteru oglądanego przekazu handlowego.
Zgodnie z przepisami wskazanie sponsorskie nie może mieć charakteru reklamy, odniesienie do produktu musi mieć charakter neutralny. Może zawierać tylko nazwę sponsora, firmę, znak towarowy lub inne oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorcę lub jego działalność, odniesienie do jego towarów, usług lub ich znaku towarowego.
W związku z emisją przekazów sponsorskich, które naruszyły obowiązujące regulacje w tym zakresie, Przewodniczący KRRiT nałożył na nadawców następujące kary: na TVN - 180 tys. zł, (po 60 tys. na TVN, TVN 24 i TVN Style), Telewizję Puls - 50 tys. zł, Telewizję Polską - 60 tys. zł, Telewizję Polsat - 60 tys. zł, ITI - 60 tys. zł.
Wymierzając karę KRRiT uwzględniła przesłanki ustawowe określone w art. 53 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, tj. zakres i stopień szkodliwości naruszenia oraz możliwości finansowe nadawcy.
Przy ocenie zakresu i stopnia szkodliwości naruszenia uwzględniono m.in. fakt, że nastąpiło ono w programie ogólnodostępnym, rozpowszechnianym nieodpłatnie na obszarze całego kraju.
Decyzja 16/2015 - dokument_pdf
Decyzja 17/2015 - dokument_pdf
Decyzja 18/2015 - dokument_pdf
Decyzja 19/2015 - dokument_pdf
Decyzja 20/2015 - dokument_pdf
Decyzja 21/2015 - dokument_pdf
Decyzja 22/2015 - dokument_pdf
