Stanowisko KRRiT po postępowaniu ws. płatnych transmisji meczów

11.03.2013
Stanowisko KRRiT z dnia 26 lutego 2013 roku po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w związku z ubiegłoroczną transmisją meczów reprezentacji Polski w piłce nożnej udostępnioną odpłatnie przez niektórych przedsiębiorców działających na rynku mediów elektronicznych.

I. Stan faktyczny

Mecze reprezentacji Polski w piłce nożnej z drużynami Czarnogóry i Mołdawii w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2014 roku rozegrane zostały 7 i 11 września 2012 roku. Przedsiębiorcy, którzy zawarli stosowne umowy ze spółką Sportfive Sp. z o.o. będącą dysponentem praw telewizyjnych przeprowadzili transmisje meczów wyłączenie w systemie płatnym.

II. Stan prawny

Regulacje prawne dotyczące bezpośredniej transmisji telewizyjnej meczów z udziałem reprezentacji Polski w piłce nożnej znajdują się w ustawie z 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji. Przepisy zmierzają do zapewnienia odbiorcom powszechnego i bezpłatnego dostępu do transmisji wydarzeń o zasadniczym znaczeniu społecznym, określanych jako ważne wydarzenia. Ze względu na zainteresowanie społeczne do  ważnych wydarzeń m.in. zalicza się półfinały i finały mistrzostw świata i Europy w piłce nożnej, a także wszelkie inne mecze w ramach tych imprez z udziałem reprezentacji Polski, w tym mecze eliminacyjne oraz inne mecze z udziałem reprezentacji Polski w piłce nożnej w ramach oficjalnych rozgrywek (art. 20b ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy).

Mecze reprezentacji Polski z drużynami Czarnogóry i Mołdawii w rozumieniu ustawy były ważnymi  wydarzeniami. Bezpośrednią transmisję z ważnych wydarzeń nadawca programu telewizyjnego może nadać tylko w programie ogólnokrajowym w rozumieniu ustawy lub koncesji, dostępnym w całości bez opłaty, z wyłączeniem opłat abonamentowych w rozumieniu ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych i podstawowych opłat pobieranych przez operatorów sieci kablowych  (art. 20b ust.1 ustawy). Wyłączenie powyższego obowiązku może nastąpić tylko wówczas, gdy żaden nadawca spełniający ustawowe wymogi nie wyraził gotowości zawarcia umowy umożliwiającej nadanie transmisji (art. 20b ust.6 ustawy). Istotne znaczenie ma zatem ocena warunków negocjowanej umowy w celu ustalenia czy oferta nie miała charakteru czynności pozornej.

III. Płatna usługa medialna (pay-per-view)


Płatna usługa medialna pay-per-view, pomimo postulatów zgłaszanych w trakcie prac legislacyjnych w związku z transpozycją dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, nie została dotychczas zdefiniowana w ustawie z 29 grudnia 1992 roku  o radiofonii i telewizji. Wraz z rozwojem nowych sposobów dostarczania usług medialnych powstaje coraz więcej wątpliwości co do ich kwalifikacji prawnej.  Z tego względu Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przedstawiła odrębne stanowisko interpretacyjne w sprawie klasyfikacji usług pay-per-view w świetle dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych.

IV. Postępowanie wyjaśniające KRRiT


W czasie postępowaniu wyjaśniającego stanowiska przedstawiły spółki: Telewizja Polska, Cyfrowy Polsat, Telewizja Polsat, TOYA, dwóch operatorów sieci TELE-TOP należącej do grupy Multimedia Polska Sp. z o.o. oraz TV ASTA Sp. z o.o. (dwaj ostatni operatorzy poinformowali, że nie udostępniali transmisji w systemie płatnym).
Przewodniczący KRRiT skierował do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniosek o zbadanie, czy działania podjęte przez niektórych nadawców są zgodne z przepisami ustawy z 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów. W komunikacie z 14 listopada 2012 roku podkreślono, iż Prezes UOKiK wszczęła postępowanie antymonopolowe, które rozstrzygnie czy doszło do zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję. Oprócz dysponenta praw do transmisji – spółki Sportfive, prawo naruszyć mogło jedenastu przedsiębiorców: UPC Polska (Warszawa), Cyfrowy Polsat (Warszawa), Vectra (Gdynia), Multimedia (Gdynia), Toya (Łódź), Inea (Poznań), Echostar Studio ZTS Tele 4 (Poznań), SGT (Gliwice), ZUA Antserwis (Piła), TK Antserwis (Wałcz) oraz Asta-net (Piła).

Prezes Zarządu Spółki Telewizja Polska SA poinformował, iż w toku negocjacji ze spółką Sportfive kierownictwo TVP Sport podkreślało, że bardzo zależy TVP na pozyskaniu omawianych praw. Wskazywało jednak zdecydowanie, że wartość licencji jest znacznie zawyżona i oderwana od realiów rynkowych.
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie mogła jednak dokonać oceny warunków negocjowanej umowy i stwierdzić czy przedstawiona oferta nabycia praw nie miała charakteru pozornego z uwagi na wynikające z Umowy Licencyjnej zobowiązanie stron do zachowania poufności.

Prezes Zarządu Spółki Cyfrowy Polsat SA poinformował, że istotnym elementem negocjacji był fakt, iż Sportfive …jednoznacznie złożył oświadczenie, że (1) złożył ofertę nabycia praw do nadania ww. meczów wszystkim polskim nadawcom programów telewizyjnych nadającym nieodpłatnie programy ogólnokrajowe w rozumieniu art. 20b ust. 1 pkt 1 ustawy o radiofonii i telewizji, (2) żaden z tych nadawców nie wyraził gotowości zawarcia umowy licencyjnej na nadania ww. meczów na warunkach rynkowych i akceptowanych przez Sportfive, (3) w dacie zawarcia umowy nie istnieje możliwość nabycia praw do meczów od żadnego z nadawców, o którym mowa powyżej, stosownie do treści art. 20b ust. 1 pkt 2 ustawy o radiofonii i telewizji, i Sportfive pozostaje wyłącznym dysponentem praw do tych meczów. Powyższe oświadczenia zawarte zostały w § 5 umowy licencyjnej z dnia 5 września 2012 r. zawartej pomiędzy Spółką a Sportfive Sp. z o.o.

Spółka TOYA poinformowała, że podpisała umowę gdyż otrzymała ofertę transmisji meczów wraz z oświadczeniem Sportfive, iż żaden z nadawców ogólnopolskich nie wyraził gotowości zawarcia umowy z wyjątkiem Telewizji Polskiej SA, która wyraziła swoje zainteresowanie, ale na warunkach niezapewniających Sportfive zwrotu kosztów.

V. Charakter rozpowszechnionych przekazów


Według ustawy o radiofonii i telewizji programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 ustawy).
Spółka Cyfrowy Polsat rozpowszechniła program w całości, w sposób umożliwiający odbiorcom jednoczesny odbiór, w ustalonym przez siebie układzie audycji (tj. studio meczu, pierwsza połowa meczu, studio meczu, druga połowa meczu, studio meczu) oraz innych przekazów, w tym reklam, analogicznie jak w codziennej praktyce rozpowszechnia się uporządkowany redakcyjnie zestaw audycji zgodnie z ustalonym scenariuszem i harmonogramem wydarzeń przy czym dla powyższej kwalifikacji odpłatność za program nie ma znaczenia. Program zawierał komentarze prowadzącego wygłaszane w imieniu spółki,  które nosiły znamiona ogłoszenia nadawcy (art. 16 ust. 4 ustawy). 


Zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania (art. 4 pkt 5 ustawy). Kryteria te spełniła spółka Cyfrowy Polsat, która  za zestawiony i rozpowszechniony program ponosiła wyłączną odpowiedzialność redakcyjną (art. 4 pkt 3 ustawy). Cyfrowy Polsat był więc dostawcą usługi medialnej ( art. 4 pkt 4 ustawy).

VI. Działania prawne
Uznanie za program zestawu audycji i innych przekazów rozpowszechnionego przez spółkę Cyfrowy Polsat prowadzi do stwierdzenia, że rozpowszechnienie odbyło się z naruszeniem prawa bez koncesji (art. 52 ust. 1 ustawy). W takiej sytuacji Kodeks postępowania karnego formułuje pod adresem organów państwowych obowiązek prawny złożenia do prokuratury zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Konsekwencją stwierdzenia, że audycje i inne przekazy rozpowszechnione przez Cyfrowy Polsat stanowiły program, który rozpowszechniono bez koncesji, jest zatem wypełnienie przez Krajowa Radę Radiofonii i Telewizji obowiązku wynikającego z Kodeksu postępowania karnego.

VII. Postulaty legislacyjne


Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zgłasza pilną potrzebę wprowadzenia ustawowej definicji płatnej usługi medialnej pay-per-view. Konieczne jest także prawne zdefiniowanie pojęcia program ogólnokrajowy. Za celowy KRRiT uznaje postulat wprowadzenia ustawowego upoważnienia do określenia w drodze rozporządzenia sposobu postępowania w sprawach odstąpienia od wymogu transmitowania ważnych wydarzeń w programie ogólnokrajowym dostępnym bez opłat. Uzasadniony jest postulat modyfikacji art. 20b ust. 1 i 6 poprzez uregulowanie, iż zasady tam określone oraz możliwość ukarania  na podstawie  art. 53 ustawy dotyczyć będą wszystkich podmiotów działających na rynku usług medialnych, a nie tylko nadawców w rozumieniu definicji z art. 4 pkt 5 ustawy. Rozważenia wymaga art. 36 ust. 3 ustawy, który stanowi, iż  koncesja jest udzielana na 10 lat.


Stanowisko interpretacyjne KRRiT z 26 lutego 2013 roku w sprawie klasyfikacji usług pay-per-view w świetle dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych uzupełnia powyższe uwagi.

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wyraża gotowość do uczestniczenia w pracach legislacyjnych.     

 

Przewodniczący KRRiT

Jan Dworak

Materiały powiązane

Aktualności

Newsletter

Powrót na górę strony
Adres Biura
Adres biura KRRiT
Siedziba i Biuro KRRiT Wydział Abonamentu RTV

Skwer kard. S. Wyszyńskiego 9

01-015 Warszawa

NIP: 521 27 99 708

REGON: 010182401
fax. 22 597 31 80

 

ul. Sobieskiego 101
00-763 Warszawa

Numer infolinii: 22 597 31 01

X Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich zapis lub wykorzystanie. Polityka prywatności i wykorzystywania plików cookies
Akceptuję politykę prywatności i wykorzystywania plików cookies w serwisie