Msza święta żałobna za Bolesława Sulika odbyła się 5 czerwca w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Warszawie –Falenicy.
Pogrzeb prochów odbędzie się w terminie późniejszym w Kamiennej Starej, koło Dąbrowy Białostockiej.
***
Bolesław Sulik urodził się w 1929 roku w Toruniu jako syn późniejszego generała, Nikodema Sulika, dowódcy 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Po wojnie znalazł się na emigracji w Londynie, gdzie w latach 1960/61 skończył kurs reżyserii filmowej w London School of Film Technique. Od końca lat pięćdziesiątych zajmował się dziennikarstwem, eseistyką i krytyką filmową.
Był między innymi członkiem zespołu redakcyjnego emigracyjnego miesięcznika literackiego „Kontynenty”, redaktorem brytyjskiego kwartalnika krytyki filmowej „Definition”, recenzentem filmowym tygodnika „Tribune”, współpracownikiem paryskiej „Kultury” i rozgłośni „Wolna Europa”. Pracował jako reżyser telewizyjny, a od końca lat sześćdziesiątych również jako scenarzysta fabularny. Jego filmy dokumentalne: „Struggles for Poland”, „Polskie Requiem”, „In Solidarity” uhonorowane zostały licznymi nagrodami.
Większość swojego życia Bolesław Sulik spędził na emigracji, ale od połowy lat sześćdziesiątych często gościł w Polsce, nawiązując bliskie kontakty ze środowiskiem literackim i filmowym. Współpracował między innymi z Andrzejem Wajdą (jako scenarzysta „Smugi cienia”), Kazimierzem Kutzem (jako współreżyser filmu dokumentalnego „U siebie i na wyjeździe”) i Jerzym Skolimowskim (jako scenarzysta „Na samym dnie”). Spotykał też ludzi z kręgu opozycji. Polskie kontakty zaowocowały powstaniem takich filmów jak „Trzy dni w Szczecinie” czy „Strajk”. Od roku 1976, mimo ponawianych prób, władze PRL nie pozwoliły mu wjeżdżać do Polski. Kontakt z krajem odzyskał jesienią 1987 roku. Na stałe wrócił do Polski w maju 1991 roku.
W kwietniu 1993 roku Bolesław Sulik został wybrany przez Sejm na stanowisko członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Przewodniczącym Rady został w grudniu 1995 roku i funkcję tę pełnił do kwietnia 1999 roku. W lipcu tego samego roku przyjął stanowisko doradcy Zarządu TVP a w 2000 roku został członkiem Rady Nadzorczej tej spółki. Później kierował Działem Artystyczno-Literackim Agencji Filmowej TVP.
W maju 1999 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył Bolesława Sulika Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskiego radia i telewizji".
W 2010 roku nakręcił swój ostatni film poświęcony historii legendarnego oficera polskiego wywiadu z okresu II wojny światowej mjr. Mieczysława Słowikowskiego (pierwowzoru postaci Victora Laszlo z filmu „Casablanca”).
