Telewizja hybrydowa, inaczej nazywana Smart TV lub Connected TV, łączy w nowych odbiornikach telewizyjnych tradycyjne usługi linearne, czyli programy telewizyjne dostępne drogą naziemną, satelitarną lub kablową, z usługami nielinearnymi dostępnymi przy użyciu Internetu takimi jak VOD - usługi na żądania, catchup TV – dostęp do powtórek czy możliwość korzystania z portali społecznościowych, serwisów wideo, itp.
Jest to dziedzina bardzo szybko rozwijająca się. Jeszcze 2 lata temu możliwość odbioru telewizji hybrydowej miały tylko najdroższe telewizory o największych przekątnych ekranu powyżej 50”. Dziś już prawie wszystkie nowe modele telewizorów oferują usługę hybrydową.
Rynek w Polsce i wspólna platforma europejska
Polska znajduje się w początkowej fazie rozwoju rynku telewizji hybrydowej. Tylko kilka procent używanych obecnie odbiorników posiada możliwość korzystania z tego systemu, z czego około 1/3 jest podłączona do Internetu (tj. około 1-2 proc. gospodarstw domowych).
Tymczasem zdecydowana większość gospodarstw domowych, które posiadają dostęp do Internetu, łączy się z nim za pomocą stałego łącza (zgodnie z wynikami Diagnozy Społecznej z 2011 roku, taki rodzaj dostępu ma ponad połowa wszystkich gospodarstw domowych w Polsce).
Do korzystania z telewizji hybrydowej oprócz posiadania telewizora przystosowanego do odbioru telewizji hybrydowej konieczne jest posiadanie szybkiego stałego łącza, którego ograniczenia mogą być główną przyczyną tak niewielkiego odsetka odbiorników podłączonych do sieci. Niewielka jest też wiedza konsumentów na temat stosunkowo nowej usługi hybrydowej na polskim rynku.
Jedną z głównych barier rozwoju telewizji hybrydowej nie jest jednak dostęp odbiorców do Internetu, a brak standardu wymuszającego na producentach telewizorów zapewnienie otwartego dostępu do usługi hybrydowej dla nadawców telewizyjnych i producentów aplikacji umożliwiających odbiór treści internetowych na ekranie telewizora.
W celu stworzenia otwartej platformy technologicznej, łączącej dotychczasowe usługi telewizyjne z usługami świadczonymi za pomocą sieci szerokopasmowych nadawcy europejscy i producenci sprzętu zawiązali konsorcjum HbbTV. Efektem prac konsorcjum było opracowanie standardu Hybrid TV Broadband Broadcast zgodnego z normą ETSI TS 102 796 Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych – niezależnego instytutu standaryzacji.
Standard HbbTV umożliwia otwarty dostęp do tworzenia aplikacji dla telewizji hybrydowej bez konieczności dostosowywania ich dla każdej marki telewizora oddzielnie. Umożliwia również dołączanie przez nadawców linearnych, bezpośrednio do programów, dodatkowych informacji i serwisów nielinearnych (tzw. red buton).
HbbTV w Europie
Standard HbbTV wprowadzony jest w większości państw Europy Zachodniej. Zgodnych z nim jest większość telewizorów dostarczanych obecnie na rynki Niemiec, Francji czy Hiszpanii. W samych Niemczech na przełomie 2011/12 roku nastąpił gwałtowny wzrost sprzedaży urządzeń umożliwiających korzystanie z HbbTV . Obecnie jest ich ponad 1,2 mln.
W Polsce i części krajów UE, w szczególności Europy Środkowej i Wschodniej, w chwili obecnej o tym do jakich usług oferowanych przez Internet mają dostęp odbiorcy decydują producenci telewizorów. W dyskusji na temat wprowadzenia otwartych standardów pojawia się pogląd, że zostaną one wymuszone przez rynek i oczekiwania konsumentów.
Trudno zaakceptować takie stanowisko. Być może stanie się tak w przyszłości, ale opóźni to rozwój usług w naszym regionie. Standardów stosowanych przez producentów sprzętu RTV jest bowiem wiele. Stan ten wymusza na producentach oprogramowania umożliwiającego odbiór treści audiowizualnych za pomocą odbiornika telewizyjnego podłączonego do Internetu tworzenie aplikacji dedykowanych do konkretnego modelu odbiornika.
Istnieje też zagrożenie, że stosowanie przez producentów telewizorów różnych standardów spowoduje, że odbiorniki po wprowadzeniu otwartego standardu będą wymagały dodatkowego oprogramowania, a być może również dodatkowych urządzeń.
Zagrożenia związane z telewizją hybrydową i nowe regulacje
Telewizja hybrydowa niesie ze sobą wiele korzyści: konsumentom oferuje poszerzenie oferty, a producentom europejskim większe zapotrzebowanie na produkcje audiowizualne. Tworzy też nowy rynek aplikacji, sprzętu i oprogramowania.
Nowa technologia niesie jednak również zagrożenia związane z ochroną widzów i konsumentów, w tym ochroną widzów małoletnich przed treściami szkodliwymi dla ich rozwoju. Nie jest też równa pozycja podmiotów działających na tym rynku: na jednym ekranie są jednocześnie obecni podlegający silnej regulacji nadawcy tradycyjnych programów linearnych oraz słabo lub wcale nieregulowani dostawcy usług i programów dostępnych przez Internet. Zwiększa się też konkurencja ze strony wielkich graczy pozaeuropejskich.
Z tych i innych powodów telewizja hybrydowa jest traktowana bardzo poważnie przez Komisję Europejską i zmiany uregulowań związanych z reklamą, ochroną małoletnich i promocją dzieł europejskich w kontekście rozwoju Connected TV niedługo staną się przedmiotem nowelizacji dyrektywy audiowizualnej.
Komisja Europejska prowadzi konsultacje z rynkiem, by stwierdzić czy konieczne są na obecnym etapie zmiany uregulowań. Efektem tych działań ma być przygotowanie do końca 2012 r. „zielonej księgi” na temat wyzwań i możliwych rozwiązań związanych z telewizją hybrydową.
Jednocześnie Komisja Europejska uważa, że zaproponowane rozwiązania powinny umożliwiać rozwój rynku nowych usług. Podkreśla się również, że zbyt głębokie regulacje mogłyby stanowić zagrożenie dla wolności Internetu.
W związku ze złożonością problematyki dotyczącej telewizji hybrydowej, Komisja Europejska powołała Grupę Roboczą organów regulacyjnych ds. Connected TV. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji bierze aktywny udział zarówno w pracach tej Grupy, jak i w pracach Europejskiej Platformy Regulatorów Audiowizualnych (EPRA).
Kwiecień 2024
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
