Stanowisko KRRiT dotyczące audycji z udogodnieniami
24.11.2016
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji 24 listopada 2016 r. przyjęła stanowisko w sprawie sposobu informowania odbiorców programów telewizyjnych o rodzaju, terminie emisji i czasie trwania audycji wyposażonych w udogodnienia dla osób z dysfunkcją wzroku i z dysfunkcją słuchu.
Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2016 r. poz. 639) zobowiązuje nadawców programów telewizyjnych do zapewnienia osobom niepełnosprawnym z dysfunkcją wzroku i z dysfunkcją słuchu dostępu do tych programów poprzez wprowadzenie odpowiednich udogodnień: audiodeskrypcji, napisów dla niesłyszących i tłumaczenia na język migowy w taki sposób, aby co najmniej 10 proc. kwartalnego czasu nadawania programu (z wyłączeniem reklam i telesprzedaży) było wyposażone w takie udogodnienia. Ustawa nie formułuje jednak zaleceń odnośnie konieczności i sposobu informowania odbiorcy o terminie emisji, czasie trwania oraz rodzaju udogodnień, w które dana audycja jest wyposażona.
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji uważa, że:
- istnieje uzasadniona potrzeba informowania odbiorców o planowanych emisjach audycji z udogodnieniami,
- konieczne jest ustalenie jednolitych zasad pozwalających w sposób czytelny i jednoznaczny, a jednocześnie nie angażujący zbyt wiele miejsca w polach tekstowych widocznych na ekranie odbiornika, informować odbiorcę o rodzaju i terminie emisji tego typu audycji.
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zaleca zastosowanie najbardziej naturalnego sposobu oznaczania audycji z udogodnieniami – oznaczenia literowe jednoznacznie wskazujące na typ usługi:
AD – audiodeskrypcja,
N – napisy dla niesłyszących,
JM– tłumaczenie na język migowy.
Ponadto Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zaleca, by informacja o rodzaju usługi była prezentowana w następujący sposób:
1. W Elektronicznym Przewodniku po Programach (EPG) litery oznaczające rodzaj udogodnienia powinny pojawiać się w polu zawierającym opis audycji na jego początku
Przykład 1 – Audycja z jednym udogodnieniem:
|
Wiersz 1.- czas emisji |
19:20 – 20:05 |
|
Wiersz 2. – tytuł audycji |
Ojciec Mateusz |
|
Wiersz 3. – opis audycji |
(N) Mateusz odwiedza dom rodziny zastępczej, który prowadzą.. |
Przykład 2 – Audycja z dwoma udogodnieniami:
|
Wiersz 1.- czas emisji |
16:05 – 17:00 |
|
Wiersz 2. – tytuł audycji |
M jak Miłość |
|
Wiersz 3. – opis audycji |
(AD) (N) Iza wciąż pomaga Marcinowi w opiece nad Szymkiem… |
2. W teletekście informacja literowa oznaczająca rodzaj udogodnienia powinna znajdować się przy odpowiedniej pozycji programowej na stronach z programem telewizyjnym i\lub na odrębnych stronach zawierających listę audycji z danym udogodnieniem. Wskazana jest odpowiednia informacja o obecności takich stron.
3. W ogłoszeniach nadawcy, nadawanych w formie krótkich materiałów wideo, na końcu prezentacji danej audycji powinna pojawiać się odpowiednia informacja literowa oraz dźwiękowa (lektor informujący o obecności udogodnienia) o rodzaju udogodnienia.
4. W ogłoszeniach nadawcy w formie planszy powinny być stosowane oznaczenia literowe lub, w przypadku dostatecznej ilości miejsca na planszy, w formie pełnego opisu (np. film z napisami dla niesłyszących).
Niezależnie od powyższych sposobów informowania, które dotyczą czasu przed rozpoczęciem emisji, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zaleca umieszczanie w czasie emisji w rogu ekranu, obok oznaczenia kategorii wiekowej odbiorcy, oznaczeń literowych rodzaju udogodnienia, widocznych przez 20 – 30 sekund od momentu rozpoczęcia audycji oraz po każdej przerwie reklamowej.
Podsumowanie konsultacji społecznych dotyczących projektu Stanowiska w sprawie sposobu informowania odbiorców programów telewizyjnych z dysfunkcją wzroku i dysfunkcją słuchu
